محیط زیست دریایی

دریاها، زیستگاه بسیاری از جانوران و موجودات هستند. در اعماق دریاها هزاران گونه گیاهان دریایی حضور دارند و میلیون ها قطعه ماهی در آب ها زندگی می کنند. حضور تعداد زیادی از گونه ها، لزوم حفاظت از دریاها را بیش از پیش برجسته می کند. بدون تردید اصلی ترین عامل آلودگی دریاها و در کل همه آلودگی ها انسان ها هستند. عدم دقت در عبور نفت کش های عظیم و غول پیکر از دریاها و همچنین نشست کوچکترین ماده ای به آب، صدمات جبران ناپذیری به دریاها وارد می کند. به علت روان بودن آب و توانایی نفوذ در همه سطوح یک آلودگی کوچک ممکن است کیلومترها دور رفته و گسترش یابد. همچنین ممکن است در این مسیر هزاران گونه گیاهی و جانوری در آب را نیز آلوده و یا حتی نابود کند.
چنانچه به هنگام عبور نفت کش ها اقدامات حفاظتی و پیشگیرانه ای نظیر کنترل مخزن سوخت و فرسوده نبودن نفت کش در نظر گرفته شود مطمئناً خطرات احتمالی آلودگی های آب بشدت کاهش می یابد. در اتحادیه اروپا کشتی های فرسوده اجازه فعالیت در آب راه ها را ندارند و پس از سپری شدن مدت زمان استاندارد عمر کشتی، از رده خارج می شوند. تجهیزات الکترونیکی پیشرفته نظیر سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) نیز به یافتن محل دقیق کشتی در صورت بروز سانحه کمک می کند. همچنین وسایل هشداردهنده نیز کوچکترین اختلال را گزارش می دهند.
نفت کش ها و کشتی های حامل مواد سمی درمواقع نامساعد بودن هوا اجازه حرکت ندارند و در برخی کشورها در چنین شرایطی اجازه سوختگیری نیز داده نمی شود. عبور مواد سمی از روی سطح دریاها همواره خطرات فراوانی به دنبال داشته است. ترکیب مواد سمی با آب ممکن است به ایجاد ماده سمی به مراتب قوی تری منجر شود؛ و آنگاه فاجعه ای زیست محیطی و غیرقابل کنترل را شاهد باشیم. آلودگی آب همچون سایر آلودگی ها قابل پیشگیری است اما کنترل و مقابله با آن هزینه های زیادی را به دنبال دارد و تقریباً غیرقابل جبران است.
قوانین و معاهدات بین المللی زیادی درباره حمل ونقل دریایی به تصویب رسیده است. این معاهدات هر اندازه سختگیرانه تر باشد منافع بیشتری برای محیط زیست در بردارد. بسیاری از این معاهدات و کنوانسیون ها جنبه اجرایی و عملیاتی پیدا نکرده است. کارشکنی برخی کشورها بخصوص آمریکا در ممانعت از اجرای برخی قوانین باعث بی اعتبار شدن این معاهدات بین المللی شده است. نشت مواد زاید به رودخانه ها نیز از جمله دلایل آلودگی آب ها است. در کنار رودخانه ها، به دلیل حضور و سکونت افراد و موجودات زنده تأثیرات آلودگی بر آنها نیز بیشتر است. استفاده از این آب های آلوده علاوه بر بیماری های پوستی، بیماری های خطرناک و کشنده گوارشی را نیز به دنبال دارد.
در بسیاری از موارد دیده شده که کارخانه ها فاضلاب های صنعتی خود را که حاوی مقادیر زیادی مواد سمی هستند به رودخانه ها می ریزند، و این علاوه بر ایجاد آلودگی باعث اختلال در اکوسیستم و تغییر در چرخه طبیعی می شود. استفاده از فیلترهای مخصوص که مواد سمی را جذب و مانع انتشار آنها می شود از جمله راه های مؤثر کاهش آلودگی ها است. آنچه مسلم است آن که نمی شود، تنها با تصویب چند معاهده و کنوانسیون بین المللی انتظار داشته باشیم که آلودگی ها به حداقل ممکن برسد؛ بلکه باید اقدامات مؤثر عملی جهت مقابله هر چه بیشتر با گسترش روزافزون آلودگی ها انجام داد تا دیگر شاهد بروز آلودگی های زیست محیطی بخصوص آلودگی آب ها نباشیم.  

منبع:سایت انجمن جبهه طبیعت 

10 آمار جذاب زیست محیطی!

ساناز پوربابک- مدیر مسئول انجمن جبهه طبیعت:

آمار؟ کدام آمار؟ راستش در این دوره و زمانه دیگر نمی شود به هیچ آمار و ارقامی اعتماد کرد اما بالاخره باید بشود به یک چیزی استناد کرد و یک حرفی را زد! حالا ما در شرایط و وضعیت جالبی گیر افتاده ایم: اگر بخواهیم به آمارهای داخلی استناد کنیم، باید آمارهای همان سازمانی را به عنوان معیار در نظر بگیریم که می خواهیم از آن انتقاد کنیم و در واقع التماس اش کنیم که به وضعیت پیش آمده، رسیدگی کند. اگر هم بخواهیم به آمارهای سازمان های خارجی استناد کنیم، قبل از هرچیز متهم به نادیده گرفتن متخصصین داخلی می شویم و بعد هم به این نتیجه می رسیم که دیگر چیزی باقی نمانده که بخواهیم بخاطرش حتی التماس کنیم!
به نظرتان چکار باید کرد؟ محیط زیست ایران، هر روز وضعیتی بسیار بدتر از روز گذشته پیدا می کند. بسیاری از فعالان زیست محیطی، تقریبا دیگر از هرگونه اقدامی از سوی نهادهای متولی و دولت، نا امید شده اند و در عین حال خودشان نیز بازوهای اجرایی قدرتمندی در اختیار ندارند که بتوانند کاری از پیش برند. متاسفانه نسل دلسوز حامیان محیط زیست نیز اگر خدای ناکرده از میان ما بروند، نسل جدید، به هیچ عنوان نمی تواند جایگزین مناسبی باشد. هنوز مدت زیادی از محروم شدن ما از وجود دکتر اسدی نمی گذرد. چه کسی را می شناسید که حتی کمی از دغدغه های این بزرگ مرد را داشته باشد؟ همه داریم به دنبال راهکار می گردیم. می شود شما نیز لطف کنید و راهکارهای غیرتکراری، غیر کلیشه ای و قابل اجرایی را که به ذهن تان می رسد به ما بگویید؟ جداً می شود از شما خواهش کنیم که به مشکلات محیط زیست مانند مشکلات خودتان نگاه کنید و برایش سلول های خاکستری تان را به کار اندازید؟ پیشاپیش تشکرات عمیق و قلبی ما را بپذیرید.

1- سالانه بیش از 13 میلیون هکتار از اراضی جنگل های مرطوب مناطق گرمسیر جهان از آمازون و کنگو گرفته تا اندونزی و مالزی، تخریب شده و از بین می رود.
2- ایران در بین کشورهای جهان، با تهدید بیش از 40% از جنگل های شمال کشور، یکی از کشورهای تخریب کننده جدی محیط زیست به شمار می رود.
3- روزانه در سراسر جهان بیش از 150 گونه گیاهی و جانوری نابود می شود.
4- در صورت ادامه روند کنونی در نابودی جنگل ها، تولید ناخالص ملی جهان تا سال 2050 به میزان 6% کاهش خواهد یافت.
5- تا سال 2050، 750 میلیون هکتار جنگل در سراسر جهان در معرض تخریب قرار خواهند گرفت.
6- برای نجات طبیعت – اعم از جنگل ها و تنوع گونه های آن- کشورهای اتحاد اروپا می بایست سالانه 6 میلیارد یورو برای ایجاد مناطق حفاظتی در 18 درصد سطح زمین، سرمایه گذاری کنند
7- ضروری است ظرف 30 سال آینده، حداقل 28 میلیارد دلار به طور سالانه در امر حفاظت از طبیعت سرمایه گذاری شود.
8- اگر تا سال 2030 سالانه تنها 1 درصد از تولید ناخالص ملی در جهان، صرف حمایت از طبیعت شود، می توان بر بهبود کارکردهای حیاتی طبیعت برای انسان امیدوار بود.
9- حدود 1 میلیارد انسان در سراسر جهان هم اکنون به منظور تامین پروتئین مورد نیاز بدن شان ملزم به مصرف ماهی هستند. این در حالی است که هم اکنون اغلب دریاهای جهان دچار صید بی رویه شده و بسیاری از گونه های ماهی در مرز نابودی قرار دارند و در صورت ادامه این روند، طی 40 سال آینده، در تمام جهان ماهیگیری غیرممکن خواهد شد.
10- تقریبا در تمام کشورهای فقیر در حال توسعه، هنوز هم تخریب اراضی جنگلی ( و البته به طور کلی، طبیعت)، بسیار سودمند تر و با صرفه تر از نگهداری و حفاظت آن است! لذا آنها نیز با جدیت مشغول تخریب محیط زیست هستند. 

افسوس و هزار دریغ....

ساناز پوربابک – مدیرمسئول انجمن جبهه طبیعت:در روزگاران دور ایران جاذبه‌‌ای جدید برای جهانگردان بود. جهانگردان از هر سوی دنیا به انگیزه‌  و بهانه‌ای دیدار از ایران، این مرز پرگهر را در فهرست سفرهای خود داشتند؛ گرچه بسیار از این سفرها تنها با نیت دیدار از جاذبه‌های ایران نبود.. در روزگاران دور....این روزگار ظاهرا سپری شد ... ایران زیبای ما با تمام جذابیت‌های تاریخی و شگرفش به دلایل بسیار از فهرست سفرهای جهانگردان معروف جهان خط خورد و تنها جاذبه‌های طبیعی مانند یوز ایرانی، گور ایرانی، قزل‌آلای خال‌قرمز، غزال ایرانی، شیر ایرانی، تالابهای بی‌نظیری که میزبان پرندگان مهاجری چون درناها و قوها و قره‌غازها و ... بودند، بیابان‌های کم‌نظیر ایران و منابع طبیعی و معادن شگرفت آن دانشمندان، بیولوژیست‌ها، بوم‌شناسان، طبیعت‌دوستان و متخصصان سراسر دنیا را به سوی خود می‌کشید. ایران روزگاران دور... ایران آن روزها... اما امروز با انقراض بسیاری از گونه‌های نادر ایرانی، بی‌توجهی به اکوسیستم‌های بدیع و بی‌نظیر ایران، افزایش بیابان‌زایی، مرگ محیط‌های آبی داخلی بر اثر بی‌توجهی و مدیریت نابسامان و اشتباهات جبران‌ناپذیر برخی مسوولین مانند تالاب انزلی، دریاچه ارومیه، تالاب گاوخونی و ... بلاتکلیفی گونه‌های در معرض انقراض، (با وجود اینکه ایران دستکم تا چندی پیش از امضا کنندگان کنوانسیون سایتیس بود) و هزاران ناگفتنی دیگر که بسیاری از فعالان زیست‌محیطی دیگر با آنها دست‌به گریبانند.... موجب شد تا دانشمندان و زیست‌شناسان، بوم شناسان و متخصصان جهان هم چشم امید از ایران پرگهر ما بگردانند و از خاک طلاخیز و آب گوهر پرور و آسمان پربرکت ایران ما چیزی نخواهند ماند.... ایران آن روزگار... ایران دیروز.... ایران امروز.... افسوس و هزار دریغ....

تخریب جنگل گلستان برای راه‌سازی

به‌رغم مخالفت‌های گسترده محافل علمی و دانشگاهی و گروه‌های زیست‌محیطی با تعریض جاده پارک ملی گلستان، سرانجام همانگونه که انتظار می‌رفت عملیات تعریض جاده گلستان توسط وزرات راه و با سکوت پرسش‌برانگیز سازمان محیط زیست آغاز شد. گزارش و تصاویر تهیه شده توسط خبرنگار کارگزاران حاکی است وزارت راه در صدد است همانگونه که پیشتر نیز محافل علمی و زیست‌محیطی در نامه‌ای به اطلاع رئیس‌جمهور رسانده بودند، به صورت تدریجی و قدم به قدم جاده 11 متری گلستان را به بزرگراه تبدیل کند. این در حالی است که بر اساس مصوبه دولت در تاریخ 1/5/82 وزرات راه موظف شده بود بدون افزایش عرض جاده، تنها جاده موجود را که در اثر سیل ویران شده بود،‌ بازسازی کرده و به موازات آن اقدام به احداث جاده جدید در بیرون از پارک ملی گلستان کند. . .

فنون جادویی طبیعت گرا- بخش اول

وقتی در فرهنگ عامیانه می گوییم قدرت جادویی خدا، منظوراین نیست که خداوند جادوگر است بلکه به جنبه عجیب و شگفت انگیز قدرت خدا اشاره می کنیم. خداوند ما پادشاهی است که کارش کار نیست، شاهکار است. هر حرکت اش بی نهایت هنرمندانه و هوشمندانه است. پاسخ همه مسایل انسان در بازگشت به طبیعت است زیرا بازگشت به طبیعت بازگشت به حضور خداست و حضور خدا حلال همه مسایل.
درمان همه بیماریها در طبیعت نهفته است زیرا جریان زندگی در درون طبیعت نهاده شده است. طبیعت طریق الهی است. پس از طریق آن می توان به حضور خدا رسید. طبیعت بزرگترین آموزگار ما بوده و هنوز مانده و چرا پس از این نماند!
پریا(شباب حسامی)

سلامتی و نیروبخشی
معنویت طبیعت گرا هیچگاه ادعا نمی کند که فرار از رنج و غم، هدف زندگی است، بلکه وسایلی در اختیارمان قرار می دهد که بتوانیم با این پدیده های طبیعی تشکیل دهنده زندگی کنار بیاییم. حداقل در سالهای اولیه زندگی، در زمانی که هنوز قوی و جوان هستیم، بطور طبیعی از سلامتی برخورداریم. بیماری در این دوره از زندگی ماشی از عدم تعادل است، بنابراین این امکان وجود دارد که بیماری را برطرف ساخته و سلامتی را باز گردانیم. درمان از طریق مواد معدنی و گیاهان دارویی که از دیدگاه باطنی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است، می تواند توازنی را که به آن نیاز داریم به ما بازگرداند.

اهمیت گیاهان
ما انسان ها به عنوان موجودی زنده به گیاهان وابسته ایم. آنها منشا اولیه و اصلی حیات در روی زمین هستند. تمام اکسیژنی که تنفس می کنیم، توسط گیاهانی که روی زمین و یا در اعماق اقیانوسها وجود دارند تولید می شود. بدون زندگی گیاهی، زندگی حیوانی نمی تواند وجود داشته باشد و این شامل انسان نیز می شود.
گیاهان از ما نگهداری و حمایت می کنند، چه به طور مستقیم که آنها را به مصرف می رسانیم و چه غیر مستقیم که از حیوانات استفاده می کنیم و آنها نیز به نوبه خود از گیاهان استفاده می کنند. گیاهان ماند انسانها دارای حیات اند آنها نیز دوران تولد، رشد، بلوغ، پژمردگی و مرگ را پشت سر می گذارند؛ اگر چه اغلب با معیار زمانی متفاوتی نسبت به انسان این مراحل را طی می کنند. بعضی از گیاهان در طی یکسال، تمام دوره کامل زندگی شن سپری می شود، درحالیکه بعضی دیگر ممکن است هزاران سال عمر کنند.
فنون جادویی طبیعت گرا(2)
نویسنده: نیگل پنیک
مترجم: فرشته جنیدی

به نقل از سایت : www.naturefront.org